நாமம் ஒன்றே போதுமே..- 20

கைவல்யம் தரும் மஹாமந்திரம்

செய்யாற்றில் எண்பது வயது மதிக்கத்தக்க ஒரு பாட்டி இருந்தார். 

எங்கள் வீட்டில் வாரம் தோறும் ஞாயிறன்று மாலை 4 மணிக்கு ஆரம்பித்து மஹாமந்திரம் நடக்கும். அந்தப்பாட்டி நாமா ஆரம்பிக்கும் முன்னர் சரியாக 3:55 வாக்கில் வந்துவிடுவார்.

ஒருமணிநேரம் சத்தமாக நாமம் சொல்வார். ஒரு சமயம் மஹாரண்யம் ஸ்ரீ ஸ்ரீ முரளீதர ஸ்வாமிஜி அங்கு விஜயம் செய்திருந்தபோது, 

பாட்டி சரியா நாமா ஆரம்பிக்கும் போது வந்துடறாங்களே..

என்று வியந்தார்.

பாட்டி அப்போது ஸ்வாமிஜியிடம் தனக்கு கைவல்யம் வேண்டும் என்று வேண்டிக்கொண்டார்.

சில நாட்கள் கழித்து, அந்தப் பாட்டி, சேலத்திலிருக்கும் தன் மகனோடு காசி யாத்திரை செல்லப்போவதாக சொல்லிவிட்டு விடைபெற்றுச் சென்றார்.

ஒரு மாதம் கழித்து எங்கள் வீட்டிற்கு ஒருவர் வந்தார். அந்த நாமா சொல்லும் பாட்டியின் மூத்தமகன் என்று தன்னை அறிமுகப்படுத்திக்கொண்டவர், மேலும் கூறியதாவது

நாங்கள் காசிக்குச் சென்று என் தந்தைக்குச் செய்யவேண்டிய பித்ருகாரியங்களை  செய்தோம். பின்னர் பத்ரிநாத் சென்றோம். அம்மா வரும்போதே மிகவும் பரவசத்துடன் இருந்தார். ஸ்வாமி தரிசனம் செய்துவிட்டு வெளியில் வந்தோம். 

அம்மா கோவில் வாசலில் இருந்த ஒரு பெரிய கல்லின் மீது அமர்ந்தார். 

முடியலடா.. கொஞ்ச நேரம் கழிச்சுப் போகலாம்

என்று சொன்னவர்.

உரத்த குரலில் மஹாமந்திரம் சொல்லிக்கொண்டே இருந்தார்.

இரண்டுமணி நேரம் அங்கேயே அமர்ந்து நாமம் சொல்லிவிட்டு அப்படியே சரிந்துவிட்டார்.

அங்கிருந்த பண்டா ஓடிவந்து, வணங்கிவிட்டு

இவர்

ஹரிசரணத்தை அடைந்துவிட்டார்.

ஸ்வாமி தரிசனம் செய்துவிட்டு நாமா சொல்லிக்கொண்டு போயிருக்கிறார். இவருக்கு நீங்கள் வேறெந்த கர்மாவும் செய்யத் தேவைல்லை. வைகுண்டம் போய்விட்டார். அளகநந்தாவில் இவரை விட்டுவிட்டு, நீங்கள் யாத்திரையைத் தொடருங்கள்.

வருந்தக்கூடாது. யாருக்கும் கிட்டாத பெரும்பேறு. ஊருக்குச் சென்றதும் ஸமாராதனை செய்யுங்கள் 

என்று கூறி எங்களைத் தேற்றி அனுப்பி வைத்து விட்டார்.

இங்கு வந்ததும் தான் தெரிந்து கொண்டேன். வழக்கமாக உங்கள் வீட்டிற்கு வந்து நாமா சொல்வார் என்று. உங்களிடம் விஷயத்தைத் தெரிவித்து விட்டுப் போகலாம் என்று வந்தேன்.

என்றார்.

அந்தப் பாட்டியின் இளைய மகன் சொன்னார், அம்மா தினமுமே வீட்டில் மஹாமந்திரம் சொல்வார், மேலும் நேரா கைவல்யம் கிடைக்கணும். ஜென்மா வேண்டாம் என்று சொல்லிக் கொண்டிருப்பார்.

எப்போதோ நிகழ்ந்ததல்ல,‌ புராணமும் அல்ல. சில வருடங்களுக்கு முன்பு தான் எங்கள் கண்ணெதிரே நிகழ்ந்த நாமவைபவம்...

மண்ணுலக ஆசை முதல்

விண்ணுலக ஆசை வரை 

அனைத்தையும் நல்கும் மஹாமந்திரம் சொல்வோம்!

நன்மை பெறுவோம்!

-பாலா சிவகுமார் (ஹரிப்ரியா)

Back to Index

நாமம் ஒன்றே போதுமே.. - 19

பாவனமாக்கும் நாமம்

பகவன் நாம போதேந்திரர் தனது குருவான ஆத்ம போதேந்திராளிடமிருந்து ஸந்யாஸம் வாங்கிக் கொண்டார். அவரது குருவான ஆத்ம போதேந்திரர் அவருக்கு, கலியுகத்தில் துன்புறும் மக்களை உத்தேசித்து நாம ஸித்தாந்தம் செய்யும்படி ஆணையிட்டார்.

அதற்கு ஆதாரமான பகவன் நாம கௌமுதி என்ற நூல் பூரி க்ஷேத்திரத்தில் லக்ஷ்மீதர கவி என்பவரிடம் இருப்பதை அறிந்தார் போதேந்திரர்.

அவரிடம் சென்று அந்த நூலைப் பெற்று அதில் சொல்லப்பட்டுள்ள விஷயங்களையும் ஆராய்ந்து அதன் பின்னர் குருவின் ஆணைப்படி  நாம‌ஸித்தாந்தம்‌ செய்ய எண்ணினார்.

எனவே பகவன் நாம போதேந்திரர் பூரி க்ஷேத்திரத்தை நோக்கி‌நடந்தார். அவர் லக்ஷ்மீதரகவியின் வீட்டை அடையும்போது இரவாகிவிட்டிருந்தது.

ஸந்யாஸியான தாம் இரவில் ஒரு இல்லறத்தார் வீட்டில்‌சென்று கதவைத் தட்டுவது சரியில்லை என்று நினைத்தார்.

எனவே, அவர்கள் வீட்டுத் திண்ணையிலேயே இரவைக் கழிக்க எண்ணி அமர்ந்து கொண்டார். 

சற்று நேரம் சென்றதும், ஒரு மனிதரும், வேற்று மதத்தைச் சேர்ந்தவர் போல் உடையணிந்த ஒரு  பெண்ணும் லக்ஷ்மீதர கவியின் வீட்டுக்கு வந்தனர்.

சாத்தியிருந்த கதவை அந்த நபர் தட்ட, ஒரு இளைஞன் வந்து கதவைத் திறந்தான்.

யார் நீங்கள்? என்ன‌வேண்டும்?

ஏதேனும்‌ உணவு வேண்டுமா? 

இல்லை ஐயா, 

பண்டிதர் இருக்காரா?

இல்லை. அப்பா வெளியூர் சென்றிருக்கிறார். உங்களுக்கு அப்பாவைத் தெரியுமா?

இல்லை ஐயா. நாங்கள் இருவரும் தென்னாட்டிலிருந்து  யாத்திரை செல்வதற்காக வந்தோம். சில மாதங்களுக்கு‌முன், நாங்கள் வேறொரு ஊரில் ஒரு சத்திரத்தில் தங்கியிருந்தோம். காலையில் எழுந்து பார்த்தபோது, என் மனைவியைக் காணவில்லை.

எங்கு தேடியும்‌ கிடைக்கவில்லை. என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் அலைந்துகொண்டிருந்தேன். இந்த ஊரில் என் மனைவி கிடைத்துவிட்டாள். ஆனால், வேற்று மதத்தவர்கள் இவளைக் கடத்திச் சென்று மதம் மாற்றி, இவளது புனிதத் தன்மையையும் கெடுத்து விட்டனர்.

ஆனால், இவளோ, என்னை எப்படியாவது ஊருக்கு அழைத்துச் செல்லுங்கள். வேலைக்காரியாகவாவது  இருக்கிறேன். என்னால் இங்கு இருக்கமுடியாது. தற்கொலை செய்துகொள்ளவும் சாஸ்திரம் அனுமதிக்கவில்லை.

என்று அழுகிறாள்.

இவள் மீது எனக்கு மிகுந்த அன்பு உண்டு.  இருந்தாலும் சாஸ்திர ரீதியாக ஏதாவது ப்ராயசித்தம் உண்டா? தீர்வு கிடைக்குமா என்று விசாரித்ததில்,  உங்கள் தந்தை பெரிய பண்டிதர் என்றும்,  எல்லா பிரச்சனைகளுக்கும் சாஸ்திர ரீதியாக தீர்வு சொல்வதில் வல்லவர் என்றும் அறிந்துகொண்டேன். தந்தை எப்போது வருவார்?

அவ்வளவுதானே? இதற்கு தந்தை எதற்கு? அவர் வர நான்கு நாட்களாகும். நானே தீர்வு சொல்வேனே.

தயவு செய்து ஒரு நல்ல தீர்வு  சொல்லுங்கள் ஐயா.. நானும் என் குடும்பமும் உங்களுக்கு ஏழேழு ஜென்மத்திற்கும் கடன் பட்டிருப்போம்.

பெரிதாக ஒன்றுமில்லை.

மூன்று முறை

ராம ராம ராம 

என்று இருவரும் சொல்லுங்கள்.

பிறகு 

வேலைக்காரியாகவெல்லாம் வேண்டாம். நீங்கள் முன்போல் கணவன் மனைவியாகவே வாழலாம். சாஸ்திரம் சொல்லும் தீர்வு இதுதான்.

சொல்லிக்கொண்டே இருக்கும்போது அந்த இளைஞனின் முதுகில் அடி விழுந்தது.

ஆ..

திரும்பிப் பார்த்தான்..அடித்தது அவனது தாயார்தான்.

ஏனம்மா அடிக்கிறீர்கள்? அப்பாவும் இப்படித்தானே சொல்வார்?

ராம நாமத்தை ஒரு முறை சொன்னாலே அத்தனை பாவங்களும் போய்விடுமே. நீ ஏன் மூன்று முறை சொல்லச் சொல்லி அதன் மரியாதையைக் குறைக்கிறாய்?

தெரியாமல் சொல்லிவிட்டேனம்மா.. மன்னித்து விடுங்கள்.

திண்ணையினுள் இருட்டில் அமர்ந்து‌ அனைத்தையும் கவனித்துக் கொண்டிருந்த போதேந்திராள் 

ராம ராம ராம

என்று கர்ஜனை செய்துகொண்டு வெளியே வந்தார்.

ஸந்யாஸியைக் கண்டதும் அனைவரும் விழுந்து வணங்கி அவருக்கு உபசாரங்கள் செய்தனர்.

போதேந்திராள் கேட்டார்.

ராம நாமம் எல்லா பாவங்களையும் போக்கிவிடும் என்றீர். அதற்கு ஏதாவது ஆதாரம் இருக்கிறதா?

இருக்கிறது ஸ்வாமி. எங்கள் வீட்டில் பகவன் நாம கௌமுதி‌ என்ற புனித நூல் இருக்கிறது. நாமத்தின் பெருமையை எடுத்துரைப்பது. அதன்படியே தீர்வு சொல்லப்பட்டது.

அதை நான் பார்க்கலாமா?

தாராளமாக. ஆனால், ஒரே ஒரு ப்ரதி தான் இருக்கிறது. எனவே ஜாக்கிரதையாகப் பார்த்து விட்டுத் திருப்பித்தர வேண்டும்

கவலைப் படாதே. நான் இங்கேயே அமர்ந்து படித்துவிட்டுத் தந்துவிடுகிறேன்.

இளைஞன் உள்ளே‌சென்று பூஜையில்‌ வைக்கப்பட்டிருந்த ஒரு பழைய ஓலைச்சுவடிக்கட்டைக் கொண்டுவந்து கொடுத்தான்.

ஒரு எண்ணெய் விளக்கின் உதவியோடு இரவோடு இரவாக அங்கேயே அமர்ந்து அதை‌ முழுவதும் படித்தார் ஸந்யாசி.

பிறகு அந்த தம்பதிகளைப் பார்த்துச் சொன்னார்.

இவ்வளவு மகிமை வாய்ந்த நாமத்தின் பெருமையை உலகறியச் செய்யவேண்டும். எனவே, நீங்கள் இருவரும் நாளை காலையில் கோவிலின் அருகே இருக்கும் குளத்திற்கு வாருங்கள்.

ஊரிலுள்ளோர் யாவரையும் அங்கு கூடச்சொல்லி தண்டோரா போடச்சொல்லி ஏற்பாடு செய்கிறேன். 

காலை சந்திப்போம்.

ராம ராம ராம

என்று கூறியபடி பகவன் நாம போதேந்திரர் ஓலைச்சுவடியைத் திருப்பிக் கொடுத்துவிட்டுப் புறப்பட்டார்.

மறுநாள் காலை தண்டோரா போடப்பட்டு ஊர் மக்கள் அனைவரும் குளக்கரையில் கூடினர்.

அப்போது அங்கு வந்த போதேந்திராள் அந்த தம்பதிகள் இருவரையும் ஒரு கோலின் இரு நுனிகளையும் பிடித்துக்கொண்டு 

ராம ராம ராம என்று சொல்லி குளத்தில் மூழ்கி எழச் சொன்னார்.

அவர்களும் அவ்வாறே நாமம் சொல்லிக் கொண்டு குளத்தில் மூழ்கினர்.

எழும்போது..

ஆஹா..

என்னே அற்புதம்!

வேற்று மதத்தைச் சேர்ந்தவர் போல் இருந்த அந்தப் பெண், குளத்திலிருந்து எழும்போது கணவன் கையைப் பிடித்துக்கொண்டு, தென்னாட்டைச் சேர்ந்த சுமங்கலியாக நீருக்குள்ளிருந்து எழுந்தாள். 

இதென்ன விந்தை..

உளமார ராமநாமத்தைச் சொல்லி மூழ்கி எழுந்தவள், தொலைந்த அன்று எப்படி இருந்தாளோ, அதேபோல், நெற்றி நிறைய குங்குமமும், கழுத்தில் திருமாங்கல்யமும், தலையில் பூக்களும், தென்னாட்டு உடையுடனுமாக மாறிவிட்டிருந்தாள்.

அகல்யையைக் கரையேற்ற ராமனின் கால்தூசி வேண்டியிருந்தது. ஆனால், கலியுகத்திலோ, அறிந்தும் அறியாமலும் செய்யப்படும் பாவங்களைப் போக்கி நம்மைப் பாவனமாக்க அந்த ராமனின் நாமமே போதுமாயிருக்கிறது.

இந்த நிகழ்வு கொடுத்த உற்சாகத்தில் போதேந்திராள் தமிழ் நாட்டிற்குத் திரும்பி நாம ஸித்தாந்தம் செய்து, அதற்கு ஆதாரமாக எட்டு கிரந்தங்கள் எழுதியுள்ளார்.

#மஹாரண்யம்‌ ஸ்ரீ ஸ்ரீ முரளீதர ஸ்வாமிஜியின் உபன்யாசத்தில் கேட்ட ரஸானுபவங்களில் இவையும் சிலவே..

Back to Index

நாமம் ஒன்றே போதுமே.. - 18

இறக்கை முளைத்தது

ராமாயணத்தில் ப்ரத்யக்ஷமாக ராம நாம வைபவத்தை எடுத்துக்காட்டும் நிகழ்வுகளில் முக்கியமானது இது.

ராமன் சீதையைத் தேடி இலக்குவனுடன் காட்டில் அலைந்து கொண்டிருந்தான். சீதை எங்கிருக்கிறாள் என்று சிறிய துப்பு கூட கிடைக்கவில்லை. சுக்ரீவனுடன் நட்பு பாராட்டி, பிறகு சுக்ரீவன் உலகெங்கிலும் உள்ள தன் குரங்கு சேனையை வரவழைத்தான்.

அந்த சேனையைப் பல பிரிவுகளாகப் பிரித்து, ஒவ்வொரு பிரிவிற்கும் ஒரு தலைவனை நியமித்து திசைக்கொரு படையை அனுப்பினான்.

தென் திசையை நோக்கி அனுப்பிய படைக்கு அங்கதனிடம் தலைமைப் பொறுப்பு கொடுத்தான். அங்கதன் இளவரசன், மேலும் அனைவரையும் விட சிறியவன் என்பதால், அவனோடு ஜாம்பவான், ஹனுமான் ஆகியோரையும் அனுப்பினான்.

தென்திசை நோக்கிப் பயணித்தது அங்கதன் தலைமையிலான வானர சேனை.

ரிஷ்யமூக பர்வதம் துவங்கி குமரி முனை வரை ஒரு அங்குலம் விடாமல் சீதையைத் தேடினார்கள்.

சீதையைத் தேடிவந்து விவரம் சொல்வதற்கு அவர்களுக்கு ஒரு மாதம் அவகாசம் வழங்கப்பட்டிருந்தது.கொடுக்கப்பட்ட அவகாசம் முடியும் நிலை வந்துவிட்டது.

சேனை முழுதும் குமரிக் கரைக்கு வந்துவிட்டது. 

கண்ணெதிரே விரிந்து பரந்திருக்கும் கடல். 

கடைசிவரை வந்துவிட்டோமே..

இதற்கு மேல் நிலப்பரப்பு இருக்க வாய்ப்பே இல்லை.

எவ்வளவு தேடியும் அன்னையைக் காணோமே..

அன்னையைப் பற்றிய சிறு விவரம் கூடக் கிடைக்கவில்லையே..

ஒரு தகவலும் இல்லாமல் திரும்பிச் சென்றால் ராமர் மனமுடைந்து உயிரையே விட்டாலும் விடுவார்..

செய்தி கொண்டுவர இயலாமைக்கு மஹாராஜா நமக்கு மரணதண்டனை விதிப்பார்.

மேலும் ராமர் இல்லையென்றால் சுக்ரீவ மஹாராஜா நண்பருக்கு உதவ முடியவில்லையென் று வருந்தி, அவரும் உயிரை விடுவார்..

ஆளாளுக்கு விரக்தியின் உச்சத்தில்  கடலைப் பார்த்துக் கொண்டு பேசிக் கொண்டிருந்தனர்.

நாம் திரும்பிப்போய் சேதி சொல்லி அவர்கள் துன்பப்படுவதைக் காண்பதை விட, நாம் எல்லோரும் இந்தக் கடலில் வீழ்ந்து உயிரை விட்டுவிடலாம்.

என்றாவது ஒருநாள் திரும்பிவருவோம் என்று நினைத்து அவர்கள் உயிர் வாழ்வார்கள்.

 சிறிது நேரம் ப்ரார்த்தனை செய்துவிட்டு உயிரை விடலாம் என்று எல்லோரும் கடற்கரையில் சம்மணமிட்டு அமர்ந்து கொண்டார்கள்.

அப்போது சிறகுகள் இல்லாத ஒரு பெரிய கழுகு மெதுவாக அவர்களின் அருகே நகர்ந்து நகர்ந்து வந்து கொண்டிருந்தது..

அதைப் பார்த்த நீலன் என்ற வானரன் சொன்னான்..

ராம காரியத்திற்காக ஜடாயு என்ற கழுகு உயிரை விட்டதாம். இந்தக் கழுகு என்னடாவென்றால் நம்மைக் கொத்தித் தின்ன வருகிறது..

ஜடாயு..

ஜடாயு..

அந்தக் கழுகிற்குத் தூக்கிவாரிப் போட்டது.

சொல்லுங்கள்.

சொல்லுங்கள்.

என்ன சொன்னீர்கள்?

ஜடாயுவா?

அவனுக்கென்ன?

நீ ஏன் ஜடாயுவைப் பற்றிக் கேட்கிறாய்?

அவர் பெயரைச் சொல்லக்கூட உனக்குத் தகுதியில்லை..

இல்லை. ஜடாயு என் தம்பி. என் பெயர் சம்பாதி. ஜடாயு  இறந்துவிட்டானா? எப்படி?

தம்பி என்றதும் பரிதாபப்பட்டு, அதுவரை நடந்த, தனக்குத் தெரிந்த  ராமகாதை முழுவதையும் ஜாம்பவான் விவரித்தார்.

இப்போது நாங்கள் அன்னையைத் தேடி வந்த பாதையில் தோல்வியுற்று உயிரை விடப்போகிறோம். நீ எங்களை உண்டு பசியாறலாம்.

சம்பாதியின் கண்களில் நீர்..

என் தம்பி ஜடாயுவின் மேல் நான் உயிரையே வைத்திருக்கிறேன். சூரியபகவானின் சாரதியான அருணனின் புதல்வர்கள் நாங்கள்.

இருவரும் ஒரு சமயம் தந்தையைக் காணலாம் என்று போட்டி போட்டுக் கொண்டு, சூரியனை நோக்கிப் பறந்தோம். ஒரு கட்டத்தில் உஷ்ணம் தாங்கமுடியாமல் ஜடாயு தவித்துப்போனான் அவனைக் காப்பாற்ற வேண்டி அவனை என் சிறகுகளால் மூடிக்கொண்டேன்.

அப்போது என் சிறகுகள் முழுதும் எரிந்துபோய் இந்தக் கந்தமாதன மலையடிவாரத்தில் விழுந்தேன்.

ஜடாயுவும் வெப்பம் தாங்காமல் எங்கே யோ விழுந்து வி ட் டான். எங்காவது மகிழ்ச்சியாய் இருப்பான் என்று நம்பினேன். அவனே போய்விட்ட பிறகு எனக்கும் உயிர்வாழ விருப்பமில்லை. உங்களோடு சேர்ந்து நானும் உயிரைத் தியாகம் செய்யப்போகிறேன் என்றது. 

அனைவரும் கண்ணீரோடு கடலைப் பார்த்துக் கொண்டு அமர்ந்து உரத்த குரலில் 

ராம ராம ராம ராம 

என்று சொல்லத் துவங்கினர்.

அப்போது..

ஆம்.. 

நாமம் சொல்லச் சொல்ல சொல்ல, 

சம்பாதியின் சிறகுகள் மெதுவாக முளைக்கத் துவங்கின.

அனைவரும் பார்த்துக்கொண்டிருக்கும்போதே

ஒவ்வொன்றாக முளைத்து முளைத்து சிறிது நேரத்தில் முழு சிறகும் வளர்ந்து பெரிய இறக்கைகள் உண்டாயின.

இந்த அற்புதத்தைக் கண்டு, ஆனந்தக்கூத்தாடினர் அனைவரும். 

இப்போதுதான் நியாபகம் வந்தவன்போல் சம்பாதி சொல்லத் துவங்கினான்..

ஆமாம்.. பல மாதங்களுக்கு முன் இலங்கேஸ்வரன் ஒரு பெண்ணைக் கதற கதற புஷ்பக விமானத்தில் அழைத்துச் சென்றான்.

நீங்கள் சொல்வதைப் பார்த்தால் அவள் சீதையாகத்தான் இருக்கவேண்டும்.

அவனது நகரம் கடலின் நடுவே நூறு யோஜனை தூரத்தில் உள்ளது. என் கண்பார்வை மிகக் கூர்மையானது.

நான் இப்போதே மலை மீதேறி அந்தப் பெண் அங்கிருக்கிறாளா என்று பார்க்கிறேன்.

என்று கூறிப் பறந்து சென்றான்.

கந்தமாதன மலைமீதேறி பார்த்துவந்து அசோகவனத்தில் ஒரு பெண் தனித்திருப்பதையும், சொன்னான்.

அதன் பின் அவர்களுக்கு உற்சாகம் வந்ததும், அனுமன் லங்கைக்குச் சென்று அன்னையைக் கண்டுவந்து சொன்னதும் அனைவரும் அறிவோம். 

அனைவரும் உயிர் விடத் துணிந்த நேரத்தில் அற்புதத்தை நிகழ்த்தி நம்பிக்கை ஊட்டியது ராமநாமமன்றோ?

#மஹாரண்யம் ஸ்ரீ ஸ்ரீ முரளீதர ஸ்வாமிஜியின் உபன்யாசத்தில் கேட்ட ரஸானுபவங்களில் இவையும் சிலவே..

Back to Index

நாமம் ஒன்றே போதுமே.. - 17

வேடன் எழுதிய காவியம் - 2

நாரதரைக் கட்டிப் போட்டுவிட்டு வீட்டுக்குச் சென்றான் ரத்னாகரன்.

என்ன அதுக்குள்ள வந்துட்டீக?

ஒன்னும் கொண்டாரலையா?

அது கிடக்கு. நான் ஒன்னு கேக்கறேன். அதுக்கு பதில் சொல்லு.

என்ன கேக்கப்போறீக?

நான் தினமும் வேட்டையாடி, கொள்ளையெல்லாம் அடிச்சுத்தான் வீட்டுக்கு வேணுங்கறதையெல்லாம் கொண்டுவாரேன். அது உனக்குத் தெரியுமா?

ஆமா, அதுக்கென்ன?

அதனால, பாவம் வருமாமே..

ம்ம். அதுக்கு?

பாவம் செய்தவங்களுக்கு கடவுள் தண்டனை கொடுப்பாராமே..

ஆமா.. எங்கம்மா சொல்லிருக்கு..

நான் கொண்டுவர பொருளெல்லாம் உங்களுக்குத் தானே கொடுக்கறேன். நீங்கதானே அனுபவிக்கிறீக?

என்னதான் சொல்லவர்ரீக?

நான் செய்த பாவத்திலயும் பங்கு வாங்கிப்பீங்களா?

இதென்ன இப்படி கேட்டீக?

சொல்லு. பாவத்தில் சம்பதிச்சதெல்லாம் அனுபவிக்கிறீங்க. பாவத்துக்கான தண்டனையும் என்னோட சேர்ந்து உங்களுக்கும் வருமா?

அதெப்படி வரும்?

ஏன் வராது?

நான் உங்க பொஞ்சாதி. என்னையும் நம்ம புள்ளைங்களையும் காப்பாத்தறது உங்க கடமை. அதுக்கு நீங்க சம்பாதிக்கிறீக? பாவம் செஞ்சு கொண்டாங்கன்னு நான் சொல்லலியே..

நீங்க நல்லவிதமா கொண்டுவரலாமே. நானா உங்களை கொலை, வழிப்பறியெல்லாம் செய்யச்சொன்னேன்? எங்களுக்கெப்படிப் பாவம் வரும்? 

மிகவும் உடைந்துபோன ரத்னாகரன், வயதான தாய் தந்தையரிடமும் சென்று இதே கேள்வியைக் கேட்டான்.

அம்மா, அப்பா, நீங்க சொல்லுங்க.

நான் கொண்டு வர பொருளெல்லாம் உங்ககிட்டதான் கொடுக்கறேன். பாவத்திலயும் பங்கு வாங்கிப்பீங்கதானே?

இல்லையேபா, எங்களைப் பாத்துக்கற பொறுப்பு உன்னோடது. நீ எப்படி வேணா சம்பாதிக்கலாமே. கொள்ளையடிக்கச் சொல்லி நாங்க சொல்லலியே. கொள்ளையடிக்கறது உன் முடிவு. பாவம் எங்களுக்கெப்படி வரும்?

மொத்தமாய்க் குழம்பிப் போனான். இவ்வளவு நாள் இவர்களைக் காப்பாற்றுவதற்காக எவ்வளவு கொள்ளைகள், உயிர் பலிகள், கொலைகள்? பாவங்களை எப்படித் தொலைப்பது? பொருளில் பங்கு கொண்டவர்கள் பாவத்தில் பங்கு கொள்ள மாட்டார்களாமே.

யாரும் சிறு பங்குகூட வாங்கிக்கொள்ளவில்லையென்றால், அத்தனையும் நானே அனுபவிக்கணுமா?

பயந்துபோனான்.

ஓடோடி வந்தான்.

சாமி, சாமி, காப்பாத்துங்க..

என்னாச்சுப்பா?

எல்லாரும் பொருளில் தான் பங்கு கேக்கறாங்க. பாவத்தில் யாரும் பங்கு வாங்கிக்கமாட்டாங்களாம். இப்ப நான் என்ன செய்யறது?

ஒன்னும் புரியலையே. பாவத்தையெல்லாம் தொலைக்கறதுக்கு ஏதாச்சும் வழி சொல்லுங்க.

சிரித்தார் நாரதர்.

கனிவான பார்வையோடு அருகில் இருந்த நதியில் அவனை நீராடி வரச்சொன்னார்.

முங்கி எழுந்து வந்தவனின் வலது காதில் தாரக நாமமான ராம நாமத்தை உபதேசம் செய்தார்.

ஆனால், பாவம்..

இவ்வளவு நாட்களாக தரைக்கு மேலும் கீழுமாய் உலாவிக்கொண்டிருந்த ‌அத்தனையையும்‌ உண்டு அவன் நாவு தடித்துப் போயிருந்தது.

ராம என்ற இரண்டெழுத்துக்கள் அவனது நாவில் உச்சரிக்க வரவில்லை.

ஆம , வாம,‌ காம 

காமா சோமாவென்று என்னென்னமோ‌ சொன்னான்.

நமது நாவிலிருந்து எப்படியாவது நாமத்தை வரவழைத்து விடுவதென்று கங்கணம்‌ கட்டிக்கொண்டு அலைபவர்கள்‌ ஸாதுக்கள்.

அரிசிவடாம் என்று சொல்லேன் என்று நந்தன் கெஞ்சுவானாம். உண்ணும் பொருளின் பெயர் என்றால் வாயில் வந்துவிடும் என்பது அவன் கணிப்பு. அரிசிவடாம் என்றால் அரி, சிவ என்று நாமம் வருமாம்.

பகவன் நாம போதேந்திரர்

வந்தாராம், போனாராம் என்று பேசிப் பழகுங்கள். ராம் ராம் என்று பேச்சினூடே வந்துவிடும் என்று சொல்கிறார். 

நம்மைக் கரையேற்றுவதில்தான் மஹான்களுக்கு எவ்வளவு‌ முனைப்பு?

நாரதர் பார்த்தார். ரா ம இரண்டே எழுத்துக்கள். இவன் வாயில் வரவில்லையே. என்ன செய்யலாம்?

சற்று யோசித்தார்.

என்ன சாமீ?

என்னைக் காப்பாத்தறதுக்கு வழி தெரியலையா?

இந்த மரத்தடியில் உக்காருங்க. நான் போய் உங்களுக்கு சாப்பிட ஏதாவது பழம் பறிச்சிட்டு வர்ரேன்.

நாரதர் முகத்தில் ப்ரகாசம்..

இப்ப என்ன சொன்ன?

பழம்‌ பறிச்சிட்டு வர்ரேன்னு...

அதுக்கு முன்னாடி

மரத்தடில உக்காருங்கன்னு..

ஆங்.. இதென்ன?

மரம்.

இன்னொரு முறை சொல்லு..

மரம் சாமீ..

அதே தான்..

நீ இங்கெயே உக்காந்து 

மராமராமராமரா

ன்னு சொல்லிட்டேயிரு..

உன் பாவமெல்லாம் போயிடும்..

மெய்யாவா?

ஆமா..

சரி சாமி, நீங்க சொன்னபடியே செய்யறேன்...

ஒரு கேள்வியின்றி அப்படியே அந்த மரத்தின் கீழ் அமர்ந்தான் ரத்னாகரன்.

அப்போதுமுதல்

எழவில்லை

அசைவில்லை

கண்ணைத் திறந்து பார்க்கவில்லை

உணவில்லை

உறக்கமில்லை

எதிலும் கவனமும் இல்லை

மராமராமராமரா

அவனது மெல்லிய குரல் காடு முழுதும்‌ எதிரொலிக்க ஆரம்பித்தது.

சிறிது காலம் கழித்து அவனைச் சுற்றிப் பெரிய கறையான் புற்று வளர்ந்துவிட்டது.

மிக மெல்லியதாக அவனது குரல் மட்டும் இரவு பகலின்றி இடையறாது ஒலித்துக்கொண்டே இருந்தது. 

அந்தப் பக்கம் வந்த எதிரிகளாய் இருக்கும் மிருகங்களும் வேற்றுமை மறந்து அமைதியாய் சென்றன, விளையாடின. 

ஒரு திருநாளில் அவருள்ளேயிருந்து ப்ரகாசிக்கும் ஞான ஓளியே அவரை எழுப்பிவிட்டது.

கறையான் புற்றிலிருந்து வெளிவந்தார் அவர். வடமொழியில் வன்மீகம் என்றால் கறையான் என்று பொருள். வன்மீகப் புற்றிலிருந்து வெளிவந்த அவரை உலகம் வால்மீகி என்று அழைத்தது.

பின்னாளில் அவரது குருவான நாரதரே மீண்டும் வந்து அவருக்கு ராமனின் குணங்களை விவரித்து சுருக்கமாக ராம சரித்திர த் தை யும் உபதேசித்து, ஞான த்ருஷ்டியையும் அருளினார்.

அப்போது ராமன் ராவணனை வென்று அயோத்தி திரும்பி பட்டாபிஷேகம் முடிந்திருந்தது.

அதன்படி வேடனாயிருந்த ரத்னாகரன், படிப்பறிவில்லாத தனாகரன், ராம சரித்திரம் முழுவதையும், ஞான த்ருஷ்டியால் தெரிந்துகொண்டு 24 அக்ஷரங்கள் கொண்ட காயத்ரி சந்தஸ் சில் 24000 ஸ்லோகங்களாக எழுதினார்.

அதை ராமனின் புதல்வர்களுக்கே உபதேசிக்கவும் செய்தார்.

உலகம்‌ முழுதும் உள்ள அனைத்து மொழிகளிலும் ராம காதை மொழிபெயர்க்கப்பட்டிருக்கிறது.

அதை எழுதியவர் குருவின்  வாக்கின்படி ராம நாமத்தையே சொல்லி வால்மீகியாய் மாறிய ரத்னாகரன் ஆவார்.

#மஹாரண்யம் ஸ்ரீ ஸ்ரீ முரளீதர ஸ்வாமிஜியின் உபன்யாசத்தில் கேட்ட ரஸானுபவங்களில் இவையும் சிலவே..

Back to Index

நாமம் ஒன்றே போதுமே.. - 16

வேடன் எழுதிய காவியம் - 1

ரத்னாகரன் என்ற வேடன் குடும்பத்துடன் காட்டில் வாழ்ந்துவந்தான். மிருகங்களை வேட்டையாடுவதோடு,  கொள்ளை, வழிப்பறி எல்லாம் செய்வதோடு, பொருளைத் தரமறுத்தால், கொலையும் செய்துவிடுவான். 

இப்படி அத்தனை பாதகங்களையும் செய்து வந்தவன் என்ன புண்ணியம் செய்தான் என்று தெரியவில்லை.

அவன் வாழ்ந்துவந்த காட்டின் வழியாக நாரதமஹரிஷி வந்தார்.

வாழ்வில் ஒரு மஹானுடன் எந்த வகையிலாவது தொடர்பு கிடைத்தால் போதும். அதன் பிறகு, நமது வாழ்வை அவர் பார்த்துக்கொள்கிறார். நம்மைத் தரதரவென்று இழுத்துச் சென்று இறைவன் திருவடியில் சேர்க்கும் வரை அவர் ஓய்வதில்லை. 

நாரதர் எப்போதும் நாமஸங்கீர்த்தனம் செய்பவர். அழகாகப் பட்டு உடுத்தி, உச்சியில் கொண்டையுடன், நெடுநெடுவென்று உயரமாக இருப்பார். மிகுந்த தேஜஸ்வியாக அழகாக இருப்பார்.

நாராயண நாமத்தை மிக மதுரமான குரலில் பாடிக்கொண்டு வரும் அவரைப் பார்த்தான் ரத்னாகரன்.

பெரிய பணக்காரரா இருப்பாரோ, நகை எதுவும் போடலையே, காட்டில் நம்மளப் பத்தி யாராச்சும் சொல்லிருப்பாங்க. கழட்டி மடியில் வெச்சிருப்பார் போல. நல்லா பளபளன்னு ராசா கணக்கா மின்றாரே. ஏதாச்சும் கிடைக்கும் பாக்கலாம்.

திடீரென்று அவர் முன்பாகச் சென்று குதித்தான் ரத்னாகரன். பயப்படுவார் என்று எதிர்பார்த்தால் நாரதர் சிரித்தார்.

அவரது தைரியத்தைப் பார்த்து கொஞ்சம் மிரண்டுதான் போனான் ரத்னா. 

பெரிய கத்தியை கழுத்தின் அருகே வைத்து

மரியாதையா இருக்கறதையெல்லாம் எடுங்க.

சிரித்தார் மஹரிஷி.

என்கிட்ட இந்த வீணைதான் இருக்கு.

விளையாடறியா? இதை வெச்சுக்கிட்டு நான் என்ன செய்ய? நகை, காசு எல்லாம் எடு. 

இதோ பாருப்பா, நான் ஒரு நாடோடி. என்கிட்ட காசு பணமெல்லாம் இல்ல. 

நம்பறமாதிரி இல்லையே. நீ நல்லா பள பளன்னு ஷோக்கா இருக்க. நகையெல்லாம் கழட்டி இடுப்பில் ஒளிச்சு வெச்சிருக்கியா?

சிரித்தார் நாரதர். இல்லப்பா..

மேல் வஸ்திரத்தை உதறினார்.

அவனுக்கு அவரை விட மனம் வரவில்லை. பார்த்துக் கொண்டே இருந்தான்.

அவரது கடாக்ஷம் பரிபூரணமாக அவன் மேல் விழுந்தது.

ஏம்பா நீ இப்படி வழிப்பறி எல்லாம் செய்யறியே, அதெல்லாம் பெரிய பாவம் தெரியுமா?

பாவமா? அப்படின்னா?

இறந்ததுக்குப் பின்னால், எண்ணெய்க்கொப்பரையில் போட்டு வாட்டுவாங்க.

என்னா சாமி உளறற?

ஆமாம். மத்தவங்களை கஷ்டப்படுத்தினா அதற்கு தண்டனை உண்டு.

என்னை தண்டிக்கறவங்க யாரு?

ஹாஹா ஹா என்று சிரித்தான்.

இறைவன்னு ஒருத்தர் இருக்கார். அவர்தான் உன்னை என்னை எல்லாரையும் படைக்கிறார்.

சாமி என்னைப் படைச்ச என் அப்பா வீட்டில் இருக்கார். நீ இறைவன்ங்கற?

ஆனா, உன்னைப் பாத்தா பொய் சொல்ற மாதிரியும் தெரியல.

சரி. நீ ஒன்னு பண்றயா? நீ வீட்டில் போய் உன் குடுமத்தார்கிட்ட, நீ செய்யற பாவத்துக்கெல்லாம் அவங்களும் பங்கு வாங்கிப்பாங்களான்னு கேட்டுண்டு வா.

என்ன சாமி சொல்ற? அப்படியே தப்பிச்சு ஓடலாம்னு பாக்கறயா?

நான் எங்க ஓடப்போறேன்? நம்பிக்கையில்லன்னா என்னை இந்த மரத்தில் கட்டிப்போட்டுட்டுப்  போய்வா. 

அவர் குரலில் இருந்த வசீகரம் அவனை என்னவோ செய்தது.

ஒரு கொடியை எடுத்து அவரை அருகிலிருந்த மரத்தில் கட்டிப்போட்டான்.

இதோ இப்படிங்கறதுக்குள்ள வந்திருவேன் தப்பிக்கலாம்னு மட்டும் நினைக்காத

என்று சொல்லிவிட்டுப் போனான்.

பாவம் அவனுக்குத் தெரியாது..

அவன் தான் அந்த மஹானின்  கருணையில் தப்பிக்கவே முடியாமல்  மாட்டிக்கொண்டான் என்று.

வேடன் வீட்டில் நிகழ்ந்ததை அடுத்த பதிவில் பார்ப்போம்.

#மஹாரண்யம் ஸ்வாமிஜியின் உபன்யாசத்தில் கேட்ட ரஸானுபவங்களில் இவையும் சிலவே..

Back to Index

நாமம் ஒன்றே போதுமே.. - 15

பாறை உடைந்தது

தபோவனத்தில்‌ அருளே வடிவான ஸ்ரீ ஞானானந்தர் ஆசிரமத்தில் ஒருவர் சிலகாலம் தங்கியிருந்தார்.

ஒருநாள் சிலர் பதற்றத்துடன் ஓடிவந்தனர்.

புன்னகை தவழும் முகத்துடன் ஞானக்குழந்தை கேட்டது.

ஏனிந்தப் பதற்றம்?

பெண்ணையாத்தில ஸ்நானம் செய்யப் போனோம் ஸ்வாமி. 

நல்லதுதானே..

திடீர்னு ஆத்துல வெள்ளம் வந்துட்டது. எங்கள் குழந்தை வெள்ளத்தில் அடிச்சிட்டுப் போயிட்டது..

விழிகளை விரித்தார் ஞானத்தபோவனர்.

அடிச்சிட்டுப் போன குழந்தை ஒரு பாறை இடுக்கில் மாட்டிட்டிருக்கு. குழந்தையை எடுக்க முடியாம சிக்கிருக்கு ஸ்வாமி. இழுத்தா அடிபடுது. ஸ்வாமி ஏதாவது பண்ணணும்

என்று சொல்லி அழ ஆரம்பித்தார் குழந்தையின் தந்தை.

சற்று யோசித்த ஞானானந்தர்,

அதோ அங்கு அமர்ந்திருக்கிறாரே, அவர் மிகப் பெரியவர். அவரை அழைத்துக்கொண்டு போம். அவரால் முடியாததே இல்லை..

அங்கே தூரத்தில் அழுக்கு உடையோடு, தலையில் ஒரு பச்சைத் தலைப்பாகை, கொட்டாங்கச்சி, விசிறி சஹிதமாய் ஒருவர் இருந்தார்.

அனைவரும் சென்று அவரை வேண்டினர்.

அவர் திரும்பி ஞானானந்தரைப் பார்க்க, கண்கள் பேசின. ஞானக்குழந்தை சிரித்தது.

ஒன்றும் பேசாமல், அவர்களோடு சென்றார் அவர்.

ஆற்றில் வெள்ளம் கரை புரண்டு ஓடிக் கொண்டிருந்தது. இறங்கினால் பிடிமானம் இன்றி அடித்துச் சென்றுவிடும். நீச்சல் தெரிந்தாலும், ஆற்றின் வேகத்திற்கு ஈடு கொடுப்பது கடினம். ஒரு பெரிய 

பாறையின் நடுவே இருந்த சிறிய பிளவுக்குள் எசகுபிசகாக சின்னஞ்சிறு குழந்தை மா ட் டி க் கொண்டிருந்தது. குழந்தையின் தாயும் இன்னும் சிலரும் அரற்றிக்கொண்டிருந்தனர்.

அழுக்கு உடையணிந்த அந்தப் பெரியவர் அந்தப் பாறையைப் பார்த்து

ஸ்ரீ ராம ஜெய ராம ஜெய ஜெய ராம

என்று கர்ஜித்துக்கொண்டே  கையிலிருந்த விசிறியைப் பாறையை நோக்கி‌ ஆட்டினார்.

டமாரென்ற பெரிய சத்தத்துடன் வெடி வைத்துத் தகர்த்தாற்போல் பாறை வெடித்துச் சிதறியது. 

நாமம் சொன்னால் கலியே உடையுமெனில், பாறை எம்மாத்திரம்?

குழந்தை லட்டுபோல் பறந்துவந்து பெரியவரின் கைகளில்  விழுந்தது. சிறு கீரல் கூட இல்லாமல், அவ்வளவு நேரம் அழுததையும் மறந்து அவரைப் பார்த்துச் சிரித்தது..

நாமத்தினால் இப்பேர்ப்பட்ட அற்புதத்தை நிகழ்த்தியவர் பின்னாளில்  திருவண்ணாமலையிலேயே வாழ்ந்து பலரின் துன்பங்களைத் துடைத்த யோகி ராம்சூரத்குமார் ஆவார்.

அவரது மகிமையை உலகுகறியச் செய்த பெருமை ஞானக்குழந்தையான ஞானானந்தரையே சேரும்.

ஞானியரின் பெருமையை ஞானியரே அறிவர்.

#மஹாரண்யம் ஸ்ரீ ஸ்ரீ முரளீதர ஸ்வாமிஜியின் உபன்யாசத்தில் கேட்ட ரஸானுபவங்களில் இவையும் சிலவே...

Back to Index

நாமம் ஒன்றே போதுமே.. - 14

பாபம் போக்கும் நாமம்

ஸ்ரீ கிருஷ்ண சைதைன்ய மஹாப்ரபு, ஸந்நியாஸம் வாங்கிக் கொண்டதும்,‌ பாரத தேசம் முழுவதிலும் பாத யாத்திரையாக அநேக க்ஷேத்திரங்களுக்குச் சென்றார். 

அப்படிச் செல்லும்போது ஸ்ரீ கூர்ம க்ஷேத்திரத்தை அடைந்தார். 

ஒவ்வொரு ஊரிலும் ப்ரபுவை ஏராளமானோர் வரவேற்று, வணங்கி அருள் பெற்றனர். 

ப்ரபுவின் ஸாந்நித்யதால் காட்டு விலங்களுகூட விரோதம் மறந்து அன்பு பாராட்டிக் கொண்டு தம்மை மறந்து அவரது மஹாமந்திர கீர்த்தனர்த்தை அனுபவித்தன. என்றால், மனிதர்களைப் பற்றிக் கேட்கவும் வேண்டுமா?

ஸ்ரீ கூர்ம க்ஷேத்திரத்திலும் ஊர்ப் பெரியவர்களும், பொது மக்களும் ப்ரபுவை வரவேற்று, அவரோடு மஹாமந்திர கீர்த்தனம் செய்தனர்.

ப்ரபு கோவிலுக்குச் சென்று கூர்ம பகவானை தரிசனம் செய்து பிறகு அடுத்த ஊருக்குக் கிளம்ப ஆயத்தமானார்.

அவ்வூரில் ஒரு வயதானவர் தொழுநோயால் பாதிக்கப்பட்டிருந்தார். பெரும் செல்வந்தராய் இருந்த அவர், நோய் வந்ததும், சொத்துக்கள் முழுவதையும் பிள்ளைகளிடமும் உறவினரிடமும் ஒப்படைத்து விட்டு வீட்டை விட்டு நீங்கினார். கூர்ம க்ஷேத்திரத்தை அடைந்தவர் நோயின் கொடுமையால் மேற்கொண்டு எங்கும்‌ செல்லாமல் அந்த ஊரிலேயே ஒரு பாழடைந்த வீட்டின் திண்ணையில்‌ தங்கிக்கொண்டார். உடல் முழுவதும் புழுக்கள் நெளியும். 

இந்த உடலால் ஒரு பயனும் இல்லையென்று நினைத்தேனே. உங்களுக்காவது உணவாகிறதே..

என்று சொல்லி கீழே விழும் புழுக்களையும்‌எடுத்து தன் உடல் மீதே விட்டுக் கொள்வார்.

இரவு பகல் பாராமல்

 வாசுதேவா வாசுதேவா

என்று சொல்லிக் கொண்டேயிருப்பார். எனவே அனைவரும் அவரை வாசுதேவர் என்றே குறிப்பிட்டனர். அவரது உண்மையான பெயர் ஒருவருக்கும் தெரியாது.

திண்ணையில் ஒரு மறைப்பின் பின்னாலேயே இருப்பார். ஒருவரும் அவரைப் பார்க்க அனுமதியார். ஊர் மக்கள் அவர்களாக விரும்பி அவருக்கு ஏதேனும்‌ உணவளித்து வந்தனர்.

இப்போது ஒரு மஹாத்மா வந்திருக்கிறார். நாம ஸ்வரூபமாய் இருக்கிறார். தங்க நிறத்தில் தேஜஸோடு ஜ்வலிக்கிறார்

 என்றெல்லாம் ஊர் மக்கள் பேசிக்கொண்டு செல்வது வாசுதேவர் காதில் விழுந்தது.‌

அப்பேர்ப்பட்ட மஹாத்மாவாமே..

இளம்‌ ஸந்யாசியாமே

என் பாவத்தால் கோவிலுக்குத் தான் போகமுடியாது. நடமாடும் இறைவனான, அதுவும் நான் இருக்குமிடத்திற்கருகிலேயே வந்திருக்கும் சாதுவை தரிசனம்‌செய்யும் பாக்யம் இல்லையே.

கிளம்புகிறாராமே..

பலவாறு அழுதழுது மறுகிக்கொண்டிருந்தார்.

ஊர் எல்லை வரை சென்று விட்ட மஹாப்ரபு, சட்டென்று நின்றார்.

பிறகு ஒன்றும் பேசாமல் விடுவிடென்று ஊருக்குள் நடந்தார்.

எல்லோரும் மஹாப்ரபு ஊருக்குள் தங்க முடிவு செய்துவிட்டதாய் நினைத்து ஆனந்தமடைந்தனர்.

மஹாப்ரபு நேராக வாசுதேவர் தங்கியிருந்த வீட்டின் முன் வந்து நின்றார்.

வாசுதேவா வாசுதேவா

மதுரமாய் அவரது குரல் ஒலித்தது.

என்னையா,

இந்தப் பாவியையா

தேடி வந்து அழைத்ததே போதும் ப்ரபோ..

நான் தன்யனானேன். உம்மை தரிசனம் செய்யும் யோக்யதை எனக்கில்லை ப்ரபோ.

வாசுதேவா வெளியே வா..

நான் பாவி ப்ரபோ, வேண்டாம்.

வாடா..

என்று ப்ரபு அதட்ட,

சட்டென்று வெளியே வந்த வாசுதேவரைப் பார்த்ததும் ஊர் மக்கள் அதிர்ந்து போயினர். பலர் பயந்துவிட்டனர்.

உடல் முழுதும் அழுகிச் சொட்டிக்கொண்டு, புழுக்கள்‌ மேய்ந்துகொண்டு, முகம் என்று ஒன்றைத் தேடும்படி இருந்தது வாசுதேவரின் உருவம்.

மஹாப்ரபு‌ வேகமாய்ச் சென்று வாசுதேவரை இழுத்து அணைத்துக்கொண்டார்.

அனைவருக்கும் மூச்சே நின்றுவிட்டது.

இப்படி ஒரு உருவத்தை அணைத்துக்கொள்வதா?

ப்ரபுவால் மட்டுமே முடியும்.

ப்ரபு இழுத்து அணைத்துக்கொண்டதுதான் தாமதம், வாசுதேவரின் உடல் ப்ரபுவின் உடல் போலவே தங்கமயமாய் ஜ்வலித்தது.

நோயுமில்லை, புழுவுமில்லை.

கௌர் ஹரி என்று அழைக்கும்படியான தங்கமயமாய் ஜ்வலிக்கும் சைதன்யர் ஷ்யாம ஹரி யாகிவிட்டர்.

ஆம், ப்ரபுவின் உடல் கருப்பு வண்ணத்தில்‌மாறி ஜ்வலிக்க, துடித்துப் போனார் வாசுதேவர்.

ப்ரபோ, ஏன் ஏன் இப்படி? உங்கள் உடல் கருத்துவிட்டதே. என் பாவங்களை ஏன் வாங்கிக்கொண்டீர்கள்? திருப்பிக் கொடுங்கள்..

கதறி அழுதவரைப் பார்த்துச் சிரித்தார் மஹாப்ரபு.

திருப்பிக் கொடுப்பதா?

ஹரே க்ருஷ்ண ஹரே க்ருஷ்ண 

க்ருஷ்ண க்ருஷ்ண ஹரே ஹரே

ஹரே ராம ‌ஹரே ராம 

ராம ராம ஹரே ஹரே

இரண்டு கைகளையும் தூக்கிக்கொண்டு மஹாப்ரபு கீர்த்தனம் செய்ய ஆரம்பித்தார்.

அனைவரும் சேர்ந்து தம்மை மறந்து ஒரு முஹூர்த்தம் கீர்த்தனம் செய்ய, நாம ப்ரவாஹம் ஓடியது.

ஒரு முஹூர்த்த காலத்தில் மஹாப்ரபுவின் மேனி முன்னை விட இன்னும் அதிக ப்ரகாசத்துடன் தங்க நிறத்தில் ஜ்வலிக்க ஆரம்பித்தது. 

மஹாமந்திர கீர்த்தனத்தினால்‌ எப்பேர்ப்பட்ட பாவமும் போகும்‌என்பதை ப்ரத்யக்ஷமாக நிரூபித்தார்‌  ஸ்ரீ க்ருஷ்ண சைதன்ய மஹாப்ரபு. 

#மஹாரண்யம்‌ ஸ்ரீ ஸ்ரீ முரளீதர ஸ்வாமிஜியின் உபன்யாசத்தில் கேட்ட ரஸானுபவங்களில் இவையும் சிலவே..

Back to Index

நாமம் ஒன்றே போதுமே.. - 13

படை வரும் முன்னே..

ஆத்மாராம் சிறந்த ராமபக்தர். ஒரு நன்னாளில் துளசிச் செடியின் அடியில் புதிதாய்ப் பிறந்த ஆண்மகவு கிடைத்தது. அந்தப் பச்சிளம் குழந்தை ஏதோ முணுமுணுத்துக் கொண்டிருந்தது. அருகே சென்று காதை வைத்துக் கேட்டால் ராம ராம ராம என்று ஜபம் செய்து கொண்டிருந்தது. மிகவும் மகிழ்வடைந்த ஆத்மாராம் துளஸிதாஸ் என்று பெயரிட்டு வளர்த்தார். ராமபக்தியில் தந்தைக்குச் சளைத்தவரல்ல துளஸி.

ஆத்மாராம் தில்லியிலிருந்த முகலாய அரசருக்கு ஆன்மீக ஆலோசகராக பதவி வகித்து வந்தார். அரசன் அழைக்கும்போது அரண்மனைக்குச் சென்று அவருக்கு புராண இதிஹாசங்களை எடுத்தியம்புவது அவரது வேலை. அதற்காக அவருக்கு மானியங்கள் வழங்கப்பட்டன.

ஆத்மாராமுக்கு மிகவும் வயதாகிவிட்டதால், அரசன் துளசிதாசரைத் தனது ஆன்மீக ஆலோசகராக நியமித்தார்.

துளசியும் அவ்வப்போது அரண்மனைக்குச் சென்று பாதுஷாவிற்கு கதைகள் சொல்லிவிட்டு வருவார்.

ஒருநாள் அரசனுக்கு திடீரென்று ஒரு அவா எழுந்தது. திரும்பத் திரும்ப எல்லாரும் ராமன் ராமன் என் கிறார்களே. அந்த ராமனை நாமும் தரிசனம் செய்தால் என்ன? என்று தோன்றியது. உடனே துளசிக்கு ஆளனுப்பி அவரை வரவழைத்தான்.

தாசரே, எனக்கு ஒரு சந்தேகம்.

சொல்லுங்கள் மன்னா..

உங்கள் ராமன் உங்கள் மதத்தவருக்கு மட்டும்தான் காட்சி கொடுப்பாரா? அல்லது வேற்று மதத்தவருக்கும் அவரது தரிசனம் கிடைக்குமா?

சிரித்தார் துளசிதாசர்.

இறைவன் அனைவருக்கும் பொதுவானவர் அரசே. எல்லோருக்கும் காட்சி கொடுப்பார்.

நிஜமாகவா?

நிச்சயமாக.

என்றால். எனக்கொரு உதவி செய்யுங்கள்.

என்ன?

உங்கள் ராமனிடம் சொல்லி அவரை எனக்கு தரிசனம் தரச் சொல்லுங்கள்.

மன்னா, நீங்கள் ராம தரிசனத்திற்கு ஆசைப்படுவது மிகவும் மகிழ்ச்சி. ராமன் நிச்சயம் தரிசனம் கொடுப்பார்.

நானே உங்களுக்கு ராம நாமத்தை உபதேசம் செய்கிறேன். நீங்கள் அதை பதிமூன்றரைகோடி முறை ஜபம் செய்தால் ராம தரிசனம் கிட்டும்.

தாசரே, என்னால் ஜபம் எல்லாம் செய்யமுடியாது. நீங்கள் சிபாரிசு செய்தால் உங்கள் ராமன் என் முன்னால் வருவார்.

அது முடியாது மன்னா. இறைவனின் காட்சியைப் பெற பொறுமையும், அவனைக் காணவேண்டும் என்ற தாபமும் மிக முக்கியம். ஜபம் செய்யச் செய்ய மனம் பக்குவப்பட்டு இறைக் காட்சிக்கான தகுதி தானே வரும். அப்போது ராமன் தோன்றுவார்.

தாசரே, எனக்கு அதற்கெல்லாம் பொறுமையில்லை. இப்பொழுதே நீங்கள் ராமரை வரச் சொல்லுங்கள்.

அப்படிச் செய்ய முடியாது மன்னா..

என் கட்டளையை மீறினால்,  சிறைவாசம் தான் உமக்கு.

பரவாயில்லை மன்னா.

அவ்வளவுதான். துளசிதாசர் சிறையில் தள்ளப்பட்டார்.

சிறைக்குள் அமர்ந்து ஏகாந்தமாக ராமநாமத்தை ஜபம் செய்யத் துவங்கினார்.

நள்ளிரவில் அரண்மனை முழுதும் ஒரே சத்தம். பொருள்களெல்லாம் உடைபட்டன.

எல்லோரும் அலறிக்கொண்டு அங்குமிங்கும் ஓடினர். காரணம், எங்கிருந்தோ பெரிய பெரிய மலைக் குரங்குகள் வந்து அரண்மனையை த்வம்சம் செய்துகொண்டிருந்தன.

பாதுஷாவின் தலை மீதேறி, தாடியைப் பிய்த்து, பிராண்டி, அவரது மனைவிகளை யெல்லாம் கடித்து, கண்ணாடிகளை உடைத்து ஒரே ரகளை.

ஆயிரக்கணக்கான குரங்குகள் எங்கிருந்து வந்திருக்கும்?

ஒன்றுமே புரியவில்லை. திடீரென்று அரசருக்கு உரைத்தது. ஒருவேளை துளசிதாசருக்கு தண்டனை கொடுத்தால் இருக்குமோ?

சிறைக்கு ஓடினார்.

தாசரே, தாசரே..

என்னவாயிற்று மன்னா?

எதிரிகள் படையெடுப்பா? ஏன் இவ்வளவு பதற்றம்? உடல் முழுதும் காயங்கள்?

தாசரே, அரண்மனை முழுதும் குரங்குகள் அட்ஹாசம் செய்கின்றன. எங்கிருந்து வந்தன? ஏன் வந்தன? ஒன்றும் புரியவில்லை.

துளசிதாசருக்கு ஏதோ புரிந்தாற்போல் இருந்தது.

ஒன்றுமில்லை மன்னா..

நீங்கள் ராம தரிசனம் கேட்டீர்களல்லவா?

ஆமாம்..

ராமர் பெரிய ராஜாவாக இருந்தாலும் அவரது படை வானரப் படைதானே.

அரசர் வருவதற்கு முன்னால், படையெல்லாம் வரும். இன்னும் பெரிய படையெல்லாமும் தொடர்ந்து வரும் மன்னா. கடையாகத்தான் ராஜாவான ராமர் வருவார்.

போதும் தாசரே போதும். எனக்கு இந்தப் படைகளின் தரிசனமே போதும். ராமரைப் பார்க்கும் உங்களையே பார்த்துக் கொள்கிறேன். இந்த வானரங்களைத் திரும்பிப் போகச் சொல்லுங்கள்.

துளசிதாசர் சிரித்துக் கொண்டே மறுபடி ராமநாமம் சொல்லி ராமனிடம் ப்ரார்த்தனை செய்தார்.

சற்று நேரத்தில் அத்தனை குரங்குகளும் திரும்பிச் சென்று விட்டன..

இறையடியார்கள் சரணத்தைப் பிடித்துக்கொள்வதே  இறைவனின் கருணையை அடைய சுலபமான வழியாகும். 

#மஹாரண்யம் ஸ்ரீ ஸ்ரீ முரளீதர ஸ்வாமிஜியின் உபன்யாசத்தில் கேட்ட ரஸானுபவங்களில் இவையும் சிலவே..

Back to Index

நாமம் ஒன்றே போதுமே.. - 12

ராம யோகி

கோபன்னா என்பவர் சிறந்த ராம பக்தர். மிகவும் வசதியான குடும்பத்தில் பிறந்தவர். வருடாவருடம் ஸ்ரீ ராம நவமியை மிக விமரிசையாகக் கொண்டாடுவார்.

கோபன்னா நடத்தும் ஸ்ரீ ராம‌நவமி உற்சவம் என்றால் ஏராளமான பாகவதர்கள்‌ வந்துவிடுவர். பத்து நாள்களுக்கு இரவு பகல்‌ பாராமல் பஜனை நடந்துகொண்டே யிருக்கும். வருபவர்கள்‌ அனைவருக்கும் உணவுப் பந்தி நடந்துகொண்டே இருக்கும்.

கோபன்னாவுக்கேற்ற குணவதி அவர் மனைவி. 

ஒரு சமயம் ஸ்ரீ ராம நவமி உற்சவத்தில் காலை பஜனை நடந்து கொண்டிருந்த சமயம்.

அன்னத்தை வடித்து வடித்து சமையலறையில் உள்ள முற்றத்தில் ஒரு தொட்டியில் கொட்டி வைப்பது வழக்கம்.

உறங்கிக்  கொண்டிருந்த ஒன்றரை வயதுக் குழந்தையை ஓரமாக சமையலறையிலேயே விட்டிருந்தாள் 

கோபன்னாவின் மனைவி. நைவேத்ய சமயம் வந்துவிட்டதா என்று பார்க்க கூடத்திற்குச் சென்றார். மிக உற்சாகமாக பஜனை நடந்து கொண்டிருந்தது. தன்னை மறந்து சிறிது நேரம் அங்கேயே ஓரமாக நின்றுவிட்டார். 

சற்று நேரத்தில் நைவேத்யம் கொண்டு வா என்று கோபன்னா சைகை காட்ட உள்ளே வந்தார்.

நைவேத்யத்தை எடுக்கும் சமயம் 'சொரேல்' என்று உரைத்தது. உறங்கிக்கொண்டிருந்த இடத்தில் குழந்தையைக் காணவில்லை. 

பதறிப் போய்த் தேடினாள்.

குழந்தை தவழ்ந்த அடையாளம் கஞ்சித் தொட்டியின் அருகே தெரிந்தது. 

அங்கே.. கஞ்சித்தொட்டியினுள்.. 

கொதிக்கும் கஞ்சிக்குள்..

மிதந்துகொண்டிருந்தது..

குழந்தை..

குழந்தையேதான்..

மயக்கமடைந்து விழுந்தாள்.

நைவேத்யம் கொண்டுவரப் போனவளை வெகு நேரமாய்க் காணோமே என்று கோபன்னா தானே தேடிக்கொண்டு வந்தார்.

மனைவி கீழே விழுந்திருப்பதைப் பார்த்து நீர் தெளித்து மயக்கம் தெளிவித்தார்.

என்னாச்சும்மா?

பசி மயக்கமா?

இதோ நைவேத்யம் ஆயிடும். பாகவதா சாப்பிட்டா சாப்பிடலாமே..

இ..ல்ல..

என்ன? ஏன் அழற?

கு..ழந்..தை..

குழந்தைக்கென்ன?

அவன் இங்கதான் எங்கயாவது விளையாடிண்டிருப்பான். நேரமாச்சும்மா. நைவேத்யம் எடு.. ராமர் காத்துண்டிருக்கார்.. பாகவதாளுக்கும் பசிக்கும். காலைலேர்ந்து பாடறா‌ எல்லாரும்..

கு.. ழந்.. தை.

குழந்தைக்கென்னாச்சு?

அங்க..கையை நீட்டிய இடத்தில் கஞ்சித் தொட்டிக்குள் மி தந்து கொண்டிருந்த குழந்தையைப் பார்த்ததும் அதிர்ந்து போனார்.

ஒன்றுமே புரியவில்லை.

கணவனும் மனைவியும்‌ ப்ரமை பிடித்தாற்போல் சற்று நேரம் நின்றனர்.

மெதுவாக கொதிக்கும் கஞ்சியிலிருந்து குழந்தையின் உடலை எடுத்து வாழை இலையில் வைத்தார்.

ஒரு முடிவுக்கு வந்தவராக 

கண்ணைத் துடைத்துக் கொண்டு இன்னும் பத்து வாழை இலைகளை வைத்து ஒரு சாக்கில் குழந்தையின் உடலைச் சுற்றி ஓரமாக வைத்தார்.

நம்ம துக்கம் நம்மோடு போகட்டும். பாகவதா சாப்பிடும் வரை குழந்தை போனதை மூச்சு விடக்கூடாது. கண்ணைத் துடை..

எப்படி? எப்படி முடியும்? போனது நம்ம குழந்தையாச்சே..

அவன் நம்ம குழந்தை இல்ல. ராமனோட குழந்தை. ராமன் தான் கொடுத்தான். அவனே எடுத்துண்டாச்சு..

இப்ப குழந்தை போனதை சொன்னா யாரும் சாப்பிடமாட்டா. எல்லாரும் இவ்ளோ நேரம் பாடியிருக்கா. பேசாம வா..

‌

மனைவியை மிரட்டினார்.

இருவரும் பஜனை நடக்கும் கூடத்துக்குப் போனார்கள்.

அப்போது ஒரு பாகவதர், 

கோபன்னா, தீபாராதனை சமயம்.. குழந்தையைக் கூப்பிடுங்கோளேன்..

அவன் தூங்கறான்.

பரவால்ல தூக்கிண்டு வாங்கோ..

என்று இன்னொருவர் சொல்ல, அதற்குமேல் தாங்கமாட்டாமல், கோபன்னாவின் மனைவி கதறினாள்.

என்னாச்சு? என்னாச்சு?

எல்லாரும் பதற, கோபன்னா ஒருவாறு தயங்கித் தயங்கி விஷயத்தைச் சொல்லும்படியாயிற்று.

அனைவரும் உறைந்துபோயினர்.

பெற்ற குழந்தை இறந்துவிட்டான். உடலை ஒளித்து வைத்து விட்டு பஜனையா? பாகவத ஆராதனையா?

இப்படி ஒரு பக்தியா? 

நம்பவே முடியவில்லை.

பெரியவராக இருந்த ஒரு பாகவதர், 

கோபன்னாவின் அருகே வந்தார்.

கோபு, இப்படி பக்தி பண்ற உனக்கே கஷ்டம் வந்தா, எல்லாருக்கும் ராமன் மேல நம்பிக்கையே போயிடும். குழந்தையைக் கொண்டு வா. எல்லாரும் ராம நாமம் சொல்வோம். அம்ருத மயமான நாமம் குழந்தையை எழுப்பும். ராமருக்காச்சு, நமக்காச்சு. எடுத்துண்டு வா..

கோபன்னா அசையாமல் நின்றார். 

அவரைத் தள்ளிக்கொண்டே போய் குழந்தை இருக்கும் இடத்தை அடைந்து அந்த பாகவதரே தூக்கிக்கொண்டு வந்துவிட்டார்.

நடுக் கூடத்தில்  வெந்துபோயிருந்த ஒன்றரை வயதுக் குழந்தையின்  உடல் கிடத்தப்பட்டது.

அனைவரும் சுற்றி அமர்ந்து

 ராம ராம ராம ராம ராம 

என்று நாமம் சொல்ல ஆரம்பித்தனர். 

எவ்வளவு நேரம் ஜபம் செய்தார்களோ தெரியாது. அனைவருமே தன்னை மறந்த நிலையில் ஜபம் செய்து கொண்டிருக்க வாசலில் ஒருவர் வந்தார்.

வடநாட்டைச் சேர்ந்த ஒரு பெரியவர் போல் இருதார். நெடுநெடுவென உயரம். தலையில் பச்சை நிறத்தில் தலைப்பாகை அணிந்திருந்தார்.ஒரு  கையில் பெரிய கோல். மற்றொரு கையில் கமண்டலம். 

கிடுகிடுவென்று கூடத்தினுள் வந்தவர்,

இன்னும் என்ன தூக்கம்? எழுந்திரு 

என்று கர்ஜித்துக் கொண்டு கமண்டலத்திலிருந்த நீரைக் குழைந்தையின் உடல் மீது தெளித்தார்.

உறக்கத்திலிருந்து எழுந்தவன் போல் கண்ணைத் துடைத்துக்கொண்டு  எழுந்து உட்கார்ந்தான் குழந்தை.

மாயாஜாலம்போல் அனைவரும் பார்த்துக் கொண்டே இருக்க, கிடுகிடுவென்று வெளியேறினார் வந்தவர்.

அனைவரும் குழந்தையைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்க, வந்தவரைத் தேடி வாசலில் ஓடினார் கோபன்னா. 

அதோ தூரத்தில் அந்தப் பெரியவர். 

யோகி போலிருக்கிறார். யாராய் இருக்கும்?

 கரங்களை சிரமேல் குவிக்க, அந்தப் பெரியவர் திரும்பி கோபன்னாவைப் பார்த்தார். ஒரு கணம் கோதண்டமேந்தி, ராமனாகக் காட்சி கொடுத்தவர், சட்டென்று மறைந்துபோனார்.

ராமஜோகி மந்துகோனரே...

குதித்துக்கொண்டு பாட ஆரம்பித்தார் பிற்காலத்தில் பத்ராசல ராமதாசர் என்று அழைக்கப்பட்ட கோபன்னா..

நாமத்தால் ஆகாததும் உளதோ?

#மஹாரண்யம் ஸ்ரீ ஸ்ரீ முரளீதர ஸ்வாமிஜியின் உபன்யாசத்தில் கேட்ட ரஸானுபவங்களில் இவையும் சிலவே..

Back to Index

நாமம் ஒன்றே போதுமே.. - 11

அந்திம நேரத்தில் சொன்ன நாமம் - 3

எமதூதர்களைப் பார்த்து பயந்துபோன அஜாமிளன் நாராயணா என்று மகனை அழைத்தான். விஷ்ணுவின் பார்ஷதர்களால் காப்பாற்றப்பட்டான்..

செய்கிற பாவத்தையெல்லாம் செய்துவிட்டு மரணத் தருவாயில் நாமம் சொன்னால் பாவங்கள் அழிந்துபோய் வைகுண்டம் கிட்டுமா? இது தெரிந்தால் எல்லோரும் இப்படிச் செய்வார்களே என்றான் எமதூதன்..

நமக்கும் இது ரொம்ப சுலபமாகத் தெரிகிறதே...

ஆனால்..

அவ்வளவு சுலபமா என்ன?

மேலும் இன்னொரு சந்தேகமும் வருகிறது..

மகனைத் தானே அழைத்தான்..

பகவானை நினைந்தா அழைத்தான்?

தர்மராஜன் சிரித்துக் கொண்டே  சொன்னார்..

கவலையே படவேண்டாம்.. உலகம் முழுதும் இந்தக் கதை தெரிந்தாலும், உயிரை எடுக்கும் அதிகாரியான நானே,

"நாமம் சொன்னால் யமலோகத்திற்கு வரவேண்டாம்"

என்று சாசனமே எழுதிக் கொடுத்தாலும்,

ஒன்றும் நடக்காது..

ஏன் ஸ்வாமி?

இது மிகவும் சுலபமானது என்பதாலேயே மக்களுக்கு அதில் ஒரு அலட்சியம் இருக்கும். ஏதோ பெரிதாய் சாதனை செய்தால் மட்டுமே இறைவனை அடைய முடியும் என்று மடத்தனமாக அவர்களது தனிப்பட்ட முயற்சியை நம்பி, ஏதேதோ செய்வார்கள். மேலும், எதை செய்தாலும் இறைவனின் கருணையாலேயே அவரது பதம் கிடைக்கும் என்பதை அறியாமல் தப்பும் தவறுமாகக் காரியங்களைச் செய்பவர்களே அதிகம்.. எனவே, நமக்கு கை ஓயாமல் வேலை இருக்கும்..

மேலும் அஜாமிளன் மகனைத்தான்

அழைத்தான் என்றாலும், நாராயணன் என்பது பகவானின் பெயர். அதைத் தான் அறியாமலே மகனுக்கு வைத்தான்.

மகன் கேட்காவிட்டாலும்  பெயருக்கு உண்மையான உரிமையாளன் ஓடி வருவான்.

என்றார்..

யார் நமது பாவ புண்ணியங்களை விசாரித்து தண்டனையோ, ஸ்வர்கமோ, வழங்குவாரோ அவரே எழுதிய தீர்ப்பு...

ஸ்ரீ மத் பாகவதத்தில் நடு நாயகமாக நாம வைபவத்தைச் சொல்லும் விதமாக ஆறாம் ஸ்கந்தத்தில் கூறப்படுகிறது இந்த கதை.

ஒரு பாகவத ப்ரவசனத்தில் இதை ஒரு முதியவர் கேட்டார்..

அவருக்கு சந்தோஷம் பிடிபடவில்லை.. 

ஆஹா.. இவ்வளவு நாளாத் தெரியாம போச்சே.. வைகுண்டம் போறது அவ்ளோ சுலபமா?

எண்ணிக்கொண்டே வீட்டினுள் நுழைந்தவர் வீட்டிலுள்ள அனைவரையும் அழைத்தார். அவருக்கு நான்கு மகன்கள்.

முதல் மகனைக் கூப்பிட்டு 

இன்னிலேர்ந்து உன் பேர் நாராயணன்..

இரண்டாவது மகனை அழைத்தார்

இன்னிலேர்ந்து உன் பேர் ஹரி

மூன்றாமவனிடம் 

இன்னிலேர்ந்து உன் பேர் ராமன்

கடைசியாய்ப் பிறந்த செல்ல மகனை அழைத்து

இன்னிலேர்ந்து உன் பேர் க்ருஷ்ணன்

என்னாச்சும்மா அப்பாவுக்கு?

ஒன்னும் பேசாத.. எல்லாருக்கும் பேர் மாத்தியாச்சு. எனக்கு வயசாயிட்டே போவுது.. நான் கடைசி சுவாசம் வாங்கும்போது

அப்பா..

சும்மா இரு. நான் சொல்றதை பொறுமையா கேளு

எனக்கு கடைசி சுவாசம் வாங்கும்போது,

மனைவியைப் பார்த்து,

ஒவ்வொருத்தனையா என் முன்னால் கொண்டு வந்து நிறுத்தி, இவன் பேர் என்னன்னு கேக்கணும் சரியா? 

என்று மிரட்டினார்.

ஒருவருக்கும் ஒன்றும் புரியவில்லை..

அம்மா, கோவில் குளம்னு போனா புத்தி சரியாகும்னு பேரு. அப்பா இப்படி  பேசறாரே..

ஒருநாள் அவருக்கும் அந்திம காலம் வந்தது.

மேல் சுவாசம் வாங்க ஆடம்பித்தார்.

மனைவிக்கு திடீரென்று ஒருநாள் இவர் ஏதோ சொன்னாரே என்று நினைவு வந்து, மூத்த மகனை அழைத்து வந்து அவர் முன் நிறுத்தினாள்.

இவன் யார் தெரியுதா? இவன் பேரென்ன சொல்லுங்க...

இ.. வ.. னா.. 

என்.. மு..தல்.. பை..யன்..

இரண்டாவது மகனை அழைத்தாள்

இவன் யாரு?

இ..வன்.. ரெண்..டா...வ..து.‌. பை.யன்..

மூன்றாமவன் வந்தான்

இவனைப் பாருங்க..

இ..வன்.. மூ...ணா..வ..தா. பொ.. றந்..தவன்.

சரியாச் சொல்றீங்களே..

இப்ப இவன் யார் சொல்லுங்க..

கடைசி மகனை கண் முன் நிறுத்தினாள்.

இ..வ.. னா.. 

இ.. வ.. னா..

கடைக் குட்டி..

அவசரமாகச் சொல்லிட்டுக் கண்ணை மூடினார் கிழவர்..

அவ்வளவு சுலபமாக மரணத் தருவாயில் இறைவன் பெயர் வந்துவிடுமா என்ன?

அஜாமிளன் மகனுக்குப் பெயரிட்டுவிட்டு சும்மா இருந்தானா..

நின்றாலும், நடந்தாலும், அமர்ந்தாலும், எழுந்தாலும், பசித்தாலும், புசித்தாலும்

அறியாமலே நாராயணா நாராயணா என்று சொல்லிப் பழகியிருந்தானே..

எனவே, இறக்கும் தருவாயில் அவன் அறியாமலே நாமம் வாயில் வந்துவிட்டது..

குழந்தைகளுக்கு இறைவனின் பெயரை வைப்பதே அழைத்து அழைத்து இறை நாமத்தில் நாவைப் பழக்கத்தானே..

ஒரு முறை தொட்டாலும்

அறியாமல் தொட்டாலும்,

யார் தொட்டாலும்,  நெருப்பு சுடுவது போலவே, இறை நாமம் ஒரு முறை சொல்பவரின் பாவங்களை அழிக்கிறது..

ஆனால் ஒரே ஒரு முறை இறை நாமம் சொல்வதற்கே பலகோடி ஜென்மாக்கள் புண்ணியம் செய்திருக்க வேண்டும் என்கிறார் பகவன் நாம போதேந்திராள்..

எனவே...

ராம நாமம் சொல்லிப் பழகு..

ஆனந்தத்தை அள்ளிப் பருகு

நாணமின்றி சொல்லிப் பழகு - ஆக்கை விடும் முன்னே பாடிப் பழகு

நாவே இது உனக்கழகு

என்று மதுரகீதம் பாடுகிறார் ஸத்குருநாதர்.

#மஹாரண்யம் ஸ்ரீ ஸ்ரீ முரளீதர ஸ்வாமிஜியின் உபன்யாசத்தில் கேட்ட ரஸானுபவங்களில் இவையும் சிலவே...

Back to Index